don't ask don't tell


de straten zijn hetzelfde
zien er voor iedereen hetzelfde uit
maar ze zitten onder een korrelig waas
de opschriften zijn moeilijker leesbaar
en de mensen lopen in een soort sneeuwbui
iedereen doet of alles heel gewoon is
dus ik speel het spelletje mee
ik weet waar ik zijn moet
en wat me te doen staat
ik kan het desnoods met mijn ogen dicht
geen probleem
mij pakken ze niet
maar wat moet je doen
als je op onbekend terrein bent?
het niet alleen afkunt?
eigenlijk iets zou willen vragen?



Copyright © 2007 Wim Scherpenisse <info@wimscherpenisse.nl>
Naar het alfabetisch overzicht van alle gedichten
Naar het chronologisch overzicht van alle gedichten