westerduyn 1995

ik ging terug naar westerduyn
dit keer met mijn geliefde
toen we op het perron stapten
hoorden we vogelgezang

de straten leken als vanouds
hoewel er gestorven was, gebaard
en zij die leefden twintig jaar ouder waren
toch: als vanouds

ik had niet de indruk
dat het einde der tijden nabij was
en de nieuwbouwwijk die ik niet kende
stemde me niet droevig

een cappuccino
in de stationsrestauratie
bekortte het wachten
op de vertraagde stoptrein