college

alles in deze al te vertrouwde straten
herinnert me aan iets waardoor ik
vroeg of laat weer aan haar moet denken
ik krijg het gratis aangereikt
in de plekken die ik passeer
de cafés die ik bezoek
de woorden die me worden toegespiegeld
door de vrienden tegenover me
het is glashelder! zo logisch als wat!
maar ze moeten het voor me uitspellen
voor ik zelf de patronen zie
ik zit gewoon weer op college
ik hoef alleen maar dictaat te houden
de docenten doen de rest
ik ga zitten, pak papier en pen
met om me heen mijn jaargenoten
het stoffige ochtendlicht valt schuin
over hun duffe koppen
maar niemand heeft oog voor schoonheid
want van dit soort ochtenden
hebben we er nog duizenden tegoed
(we zien het licht aan het eind nog niet eens!
die hele verrukkelijke tunnel moet nog kómen!)
vlak voor het begin komt er nog iemand binnen
plaats genoeg overal
maar ze gaat naast mij zitten