dacht je

onverwachts keerde je terug
naar die verre weldadige dag
dat je een jan-op-de-kansel zag
en kardinaalsmutsen
en nog niet besefte
dat die tijd van hangseldieren en sprietmannetjes
de warme nazomerdag langs het hommelpaadje
het grasveld bij de vijver
de limonade uit de plompe thermoskan
die hele wereld uniek was
en je die goed zou moeten onthouden
alles op alles zou moeten zetten
door roeien en ruiten zou moeten gaan
want het leek zo normaal
eindeloos herhaalbaar
je kon
dacht je
zo weer in die wereld zijn
in een tel alles oproepen
wat nooit echt weg was geweest
hoe zou je het ooit kunnen vergeten