en de wind rukt aan mijn raam

het noodlot nadert met zekere tred
onhoorbaar voor anderen vederlicht
maar onafwendbaar mijn deur

met de afvalbak vol proppen
van vergeten geweeklaag
en de stoffer en zeem van alledag

goedemorgen, zegt een mond mij
scheef in mijn stoel en niet meer lezend
en de wind rukt aan mijn raam