huisbezoek

ik ging naar Groningen om mijn huis te zien.
ik zag mijn nieuwe huis.  twee mensen
die niet meer samen wilden wonen
deden alsof ze nog een echt paar waren.

tien minuten zitten, koffie drinken
mijn hoofd vol van gebreken en getallen
en stemmen uit de oneindigheid
van straten, huizen, gangen, buren.

er was een kind.  zijn fietsje reed
door de kamer en de lange gang
totdat het botste met het trappehek.

wij waren niet meer die wij waren;
ik kreeg het langzaam stervenskoud.
ik stond op straat.  men zou nog van ons horen.