J'ai presque disparu, enfoui par la grève
Comme une épave grise rejetée par la mer

Comme une fleur brûlée au milieu des banquises
Comme un grand feu cerné au milieu de la mer

Voilà comment tu m'as laissé
Voilà comment tu m'as laissé

Comme un enfant martyr répétant son solfège
Un beau jour de printemps dans un salon désert

Comme un bouquet d'orties jeté sur un cortège
De petites filles blondes aux mollets découverts

Voilà comment tu m'as laissé
Voilà comment tu m'as laissé

Comme la fleur du chardon dressée et qui s'afflige
De se retrouver peinte au milieu du blason

Comme la vie qui se perd au fond des marchandises
Comme d'un crucifié on fait la religion

Voilà comment tu m'as laissé
Voilà comment tu m'as laissé

Comme la vie qui s'en va sans prendre de valise
Comme l'amour qui s'éteint quand se tait la passion

Voilà comment tu m'as laissé
Voilà comment tu m'as laissé

Ik ben bijna verdwenen, bedolven onder golven
Als een vergaan stuk wrakhout verworpen door de zee

Als een verbrande bloem op witbevroren schotsen
Als een onomsloten vuur in 't midden van de zee

Zo liet jij mij alleen
Zo liet jij mij alleen

Als een vergeten kind dat straf heeft in z'n kamer
Een hete zomerdag in een verlaten huis

Zoals een blinde man die in een bloemenwinkel
Een veldboeket komt kopen en dode bloemen krijgt

Zo liet jij mij alleen
Zo liet jij mij alleen

Zoals de distelbloem die rechtop staat en lijdt
Omdat hij werd geschilderd in 't midden van 't blazoen

Zoals het leven dat vergaat aan 't eind van alle koopwaar
Zoals van iemand aan een kruis een godsdienst werd gemaakt

Zo liet jij mij alleen
Zo liet jij mij alleen

Zoals het leven dat verdween zonder koffers mee te nemen
Zoals de liefde dooft als de hartstocht is vergaan

Zo liet jij mij alleen
Zo liet jij mij alleen