zuilen

elle, contrairement à moi,
se lève toujours du pied droit
-- Mélinée, Fernsehturm

op de rustenburgerweg
staan lantarenpalen in het gelid
terwijl ik twijfel hoe nu verder

vandaag voert mijn route
door de bomenwijk
maar geen idee waar morgen

de klokzuil op het raadhuisplein
doet altijd kaarsrecht
onaangedaan haar plicht

zelfs op marktdag blijft ze kalm
nooit zoals ik van slag
van het minste geringste gedruis

verder dwaal ik
ook op het van eedenplein
ligt niet mijn walden

de klokzuil bij de bibliotheek
slaat onbewogen de uren
voor haar allemaal eender

voor mij een hachelijk parcours
nooit zeker waar het schip zal stranden
nooit opstaan zonder ergens pijn

vroeger stierven mensen jong
nu verdwijnen we langzaam
stukje bij beetje

de klokzuil voor het station
houdt stoer stand in de wind
terwijl ik wankel kom en ga

zij vraagt zich nooit af
wat de zin is van het leven
of ze geen betere zuil had moeten zijn